Page 41 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

babamın. “Sabah erken kalkanın rızkı bol olur.” der-

di. O söz kafamın içine kazınmıştı. Hiç aklımdan çıkmı-
yordu. Bugün hâlâ çok erken kalkarım. Sabah 06:00’da

kalkarım ve işleri, inşaatları, şantiyeleri denetlemeye gi-
derim.

Çocukken de “rızkımız bol olacak” inancıyla kalkar,

babamdan önce gider, daha gün ağarmadan dükkan-
da olurdum. Kimse beni tutamaz, durduramazdı. Dük-

kanı açtıktan sonra ortalığı süpürür, babamı beklemeye
başlardım. Beni ondan önce gelip dükkanı açmış bul-

duğunda babamın gözlerinde parlayan ışığı görürdüm.

Sevindiğini, mutlu olduğunu hissederdim. Birşey de-
mezdi. Ama daha ortalık alaca karanlıkken o boş dük-

kanda, babamla birlikte geçirdiğimiz zamanda aramız-

daki sessiz sevgi bağı iyiden iyiye güçlenirdi.
O yıllarda, Ardahan’da kimi esnaf sabah dükkanına

sefer tasıyla yemek götürür ya da öğleyin yine sefer

taslarıyla onlara yemek gönderilirdi. Dükkanlara yeme-
ği evin ben yaşlarındaki çocukları veya çıraklar taşır-

dı. Oysa babamın dükkanına sefer tasıyla yemek taşıdı-
ğımızı hiç hatırlamıyorum. Babam öğle yemekleri için

bazen eve gelir bazen de çarşıdaki lokantada birşey-
ler yerdi. Bu; şıklığı ve modern görünüşüne eşlik eden,

onu diğer esnaftan ayıran özelliklerinden bir diğeriydi.

Akşamları saat beş, altı olduğunda da eve gelirdi. Biz
ondan önce evde olmaya dikkat ederdik. Babamın öyle

42

20.12.2005 08:38:51
N-Carmikli.indd 42 20.12.2005 08:38:51
N-Carmikli.indd 42