Page 44 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

o zamanın en önemli oyunlarından biri olan aşıkta hiç
iyi değildim.

Aşık, hayvanların diz kapaklarında bulunan bir ke-

miktir. O zamanın çocukları bu kemikleri bile önem-

li, değerli bir oyuncak haline getirmişlerdi. Şimdi belki
artık hiçbir yerde aşık oynanmıyor ama benim çocuk-

luğumda Türkiye’nin her yerinde oynanan bir oyundu
aşık. Küçük baş hayvanlar kesildiğinde, dizlerinde bu-

lunan aşık kemikleri mutlaka bu oyun için ayrılırdı. Ku-
rutulur, temizlenirdi. Aşık kemiğinin çukur tarafına, şiş

tarafına, şaşı tarafına değişik isimler verilirdi. Sanırım

bu isimler yöreseldi ve Türkiye’nin farklı bölgelerinde
farklı isimler kullanılırdı. Ama aşık, işte öyle şiş tarafı-

na ayrı, çukur tarafına ise ayrı isimler verilen o kadar

önemli bir oyuncaktı. Aşık kemiği ile farklı farklı oyun-
lar oynanır, bu oyunlar da yöreden yöreye değişirdi.

Biz, aşık oyununda yine birkaç arkadaş toplanır, bel-

li bir uzaklığa bir çizgi çizer, her birimiz o çizgi üzeri-
ne birer aşık dizerdik. Sonra o dizili aşıkların karşısına

geçer, bir çizgi üzerinden elimizdeki aşığı atarak dizili
aşıkları vurmaya çalışırdık. Vurulan aşığın kazanılması

için çizgiden en az üç ayak kadar uzağa gönderilmesi
gerekirdi. Oyun böyle devam eder gider, kim daha çok

aşığı vurup çizgiden uzaklaştırmayı başarırsa o en fazla

aşığı ütmüş, yani kazanmış olarak oyundan karlı çıkar-
dı. Bunun için atılan aşık, aşık kemiklerinin büyükle-

45

20.12.2005 08:38:51
N-Carmikli.indd 45 20.12.2005 08:38:51
N-Carmikli.indd 45