Page 88 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

çiçekler, otlar verdi. “Bunları kaynatıp içirin. Bir de

koyun kesin, sıcak derisine sarın. Ama bir an önce gö-
türün.” dedi.

Ben verdiği otları, çiçekleri alıp eve döndüm. Koyun da

aldık. Kesip sıcak derisine sardık babamı. Ben adamdan
aldığım çiçekleri gösterip “Baba, bunları kaynatıp içirece-

ğiz. Bir şeyin kalmayacak.” dedim. “Hiç güvenim, umu-
dum yok oğlum.” dedi. “Yok” dedim. “Yok, iyi olcaksın.”

Biz hemen hazırlıklarımızı yaptık. Ardahan’daki dok-

tordan bir kâğıt almıştım. Öyle resmî birşey değil ama
İstanbul’daki doktorlara gösterilecek birşey. Ekim’in or-

tası olmuştu. Onbeşi falan. Kış bastırsa yollar kapana-
cak diye korkuyoruz. Hopa’ya, oradan da İstanbul’a gö-

türeceğiz babamı. İstanbul’daki amcama önceden haber

göndermiştik. Zaten amcalarım da durumu takip ediyor-
lardı. Konuşuluyordu. “Burada böyle tutmayalım. İstan-

bul’da herşey var. İstanbul’a götürelim.” deniyordu.

BABAMA SÖZ VERİYORUM

Ben Ardahan’dan yine bir kamyonla yola çıktım. Bu

kez babam yanımdaydı ve o hasta olduğu için önde,
şoför mahallinde bir yer ayarlamışlardı. O, biraz uzana-

biliyordu. Ben de yanına ilişmiştim. Ardahan’dan Ho-
pa’ya. Yine o 12-13 saatlik yol. İlk defasında oldukça

heyecanlı, keyifli bir yolculuk olmuştu ama bu ikinci
sefer ilkine hiç benzemiyordu.

89

20.12.2005 08:38:56
N-Carmikli.indd 89 20.12.2005 08:38:56
N-Carmikli.indd 89