Page 86 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

BİR GARİP HALK HEKİMİ

Ardahan esnafı babamı çok severdi. Hastalığına her-
kes üzülüyordu. Kim etrafında bir yerlerden bir ilaç

duysa gelip söylüyordu. Biz de o ilaçları deniyorduk.

Galiba Kaymakam Bey’di; bize dedi ki, “Falanca köyde
bir adam var. Köy ilaçları yapıyor. Dağ bayır dolaşıyor,

otlar çiçekler topluyor. Onlardan ilaçlar yapıyor. Öyle

iyileşmez denen hastaları iyileştirdi ki. Babanızı da iyi-
leştirse iyileştirse o iyileştirir”.

Ben bir ata atlayıp o köye gittim. Araba falan hak ge-

tire. Araba yok. En hızlı araç at. Ben de atla gidip ada-
mın köyünü, köydeki evini buldum. Baktım ki on, on-

beş adam daha var benim gibi. Benden önce gelmişler
sıra bekliyorlar. O adam ise dağdaymış. Çiçek topluyor-

muş. Birlikte beklemeye başladık. Herkes birşey anla-
tıyor. Hastasını anlatıyor. Bu adamın ne kötü hastala-

rı, İstanbul’daki doktorların bile iyi edemediği hastaları

iyi ettiğini anlatıyorlar. Ben bayağı umutlandım. Hatta
orada beklerken o adamın babamı iyileştireceğine iyi-

ce inandım.

Ben, köye sabah erken saatte ulaşmıştım ama saat-
lerce beklediğimiz halde adam dağdan dönmedi. Öğle

vakti oldu, adam hâlâ yok. Bir taraftan içimde umut

vardı ama bir taraftan da korkmaya başladım. “Geceye
kalırsam ne yaparım?” diye düşünüyorum. Geri döner-

ken yolda beni kurtlar parçalarsa diye korkuyorum.

87

20.12.2005 08:38:56
N-Carmikli.indd 87
N-Carmikli.indd 87 20.12.2005 08:38:56