Page 85 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

görmüştüm. İlk kez deniz görmüştüm. Daha önemli-

si hayatımda ilk kez akraba sevgisinin sıcaklığını yaşa-
mıştım.

Hiçbir mutluluk sonsuza kadar sürmüyor. O tatilin

mutluluğu da babamın hastalığıyla gölgelendi.
O tarihte Ardahan’da uzman doktorlar yoktu. Do-

ğumları ebeler yaptırıyor, pek çok sağlık sorunuyla da

onlar ilgileniyorlardı. Hastalıklar, daha çok geleneksel
yöntemlerle iyileştirilmeye çalışılıyordu. Onlardan çare

bulamayan, ciddi hastalıkları olanlar ise doktora gider-
di. Askeriyenin doktoru vardı ve pratisyen olan o dok-

tor halka da bakar, hükümet tabipliği de yapardı. Ar-
dahan’a veya askeriyeye, uzman bir doktorun düşmesi

pek nadiren olan birşeydi.

Sanırım babamı, önce askeriyenin pratisyen doktoruna
gösterdiler. Ama doktora gidildiğinde zaten iş işten geç-

mişti. Hastalık bütün ciğerini sarmıştı. Babam sararmıştı

ve günden güne eriyordu. O yıllarda sarılık epey yaygın-
dı; sarılık salgını vardı. Babam’a da sarılık dendi. Sarardığı

için biz de sarılık sandık. Bilinen, oralarda yapılan ne ka-

dar sarılık tedavisi varsa yapıldı. Hiçbiri fayda etmiyordu.
Sarılık hastalarının dillerinin altını kesiyor, “sarılık oradan

akar” diyorlardı. Babamın dilinin altını da kestiler. Ama
o iyileşeceğine daha da kötüye gidiyordu. Alıp Kars’taki

doktorlara götürdük. Onlar da “Sarılıktır, geçer,” dediler.
Dinlenecek, iyi bakılacak! Ne denirse yapıyorduk.

86

20.12.2005 08:38:56
N-Carmikli.indd 86
N-Carmikli.indd 86 20.12.2005 08:38:56