Page 81 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

Aradan yıllar geçtikten sonra 1989 yılında Batum’a git-

tiğimde bunu sordum. Dedim ki, “Çocukluğumda bura-
dan karşıya ışık tutarlardı. Neden yapıyorlardı? Nereden

yapıyorlardı?” Beni bir parka götürdüler. Deniz kena-
rında bir park. Benim doğduğum yılda, 1931’de yapıl-

mış o park. Boncuk boncuk taşlar döşemişler parka.

Öyle taşlar döşeyerek yapmışlar. Beni işte o parka gö-
türüp parkın ortasında, deniz kenarında koca bir masa

büyüklüğündeki projektörü gösterdiler. Dediler ki: “İşte
bununla tutardık ışığı buradan oraya.” 17 yaşında bir

çocukken karşıdan hayranlıkla seyrettiğim ışığın kayna-

ğını, 58 yaşında gidip yerinde görmüş oldum. Çocuklu-
ğumda ışıkları göz kamaştıran Batum, şimdi o zamanki

gibi değil. Zaman içinde bizim bu tarafta ışıklar parlar-
ken o tarafın ışıkları söndü.

Allah, çocukluğumda ışıklarına hayran olduğum şeh-

rin ait olduğu ülkeye, Gürcistan’a fahri konsolos olma-
yı da nasip etti bana. Bununla da gurur duyarım. 1995

yılında Gürcüstan büyükelçisi olarak Türkiye’ye gelen
Sayın Nodar Komakhidze, biz İskenderun Demir Çe-

lik Fabrikası’nı yaparken orada tercümanmış. Büyükel-

çi olarak Ankara’ya gelince beni buldu. Görüştük, hoş
beş ettik. Ahbap olduk. Sıkıntıları olduğunda elimden

geldiğince yardımcı oldum. Bunun üzerine bana fahri

konsolosluk verdiler. 1996 yılından beri Gürcistan Fahri
Konsolosu ünvanını taşıyorum. Gürcistan devlet başka-

82

20.12.2005 08:38:56
N-Carmikli.indd 82 20.12.2005 08:38:56
N-Carmikli.indd 82