Page 80 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

düğümde öyle şaşırdım ki şok oldum. O anı tasavvur

etmem mümkün değil. O güne kadar genişce sayılabi-
lecek yeşillikler görmüştüm. Ama maviyi, böyle son-

suz gibi görünen, göz alabildiğine uzanan masmaviyi,
laciverte çalan maviyi görmek hayalimin sınırlarını aşı-

yordu. Okulda okumuş olsam da görmek bambaşkay-

dı. Kime bilmiyorum, “Deniz ne kadar büyüktür?” diye
sormuştum. “Namütenahi” diye cevap verdiklerini ha-

tırlıyorum. O cevaptan, denizin ucubucağı bulunmaya-
cak kadar büyük olduğunu anlamıştım.

Hopa limanında gemileri de ilk kez görmüştüm. Öyle

gemilerin yanaştığı bir liman yoktu. Gemiler geliyor ama
sahile yanaşamıyor, açıkta bekliyorlardı. İskeleden yol-

cuları alan motorlar, onları yolcu gemilerine taşıyorlar-

dı. Ben şaşkın, hayretler içinde, denizi, gemileri ve on-
lara yolcu taşıyan motorları saatlerce izlemiştim.

BATUM’UN IŞIKLARI

Ardahan’da oturduğumuz ev ile Hopa’daki evleri, ak-

rabalarımın evlerini kıyaslamak da mümkün değildi. Bi-
risi köy damı, diğerleri adeta saray. Bana öyle görün-

müştü. Hopa’da elektrik de vardı. Akşam belli bir saatte
elektrikler gelir, saat gece 11:00’de sönerdi. Karşıda Ba-

tum vardı. Batum’un ışıkları ise çok daha parlaktı. Hopa

karanlığa gömüldükten sonra da Batum ışıl ışıl yanardı.
Batum’dan bu tarafa projektör tutarlardı.

81

20.12.2005 08:38:55
N-Carmikli.indd 81 20.12.2005 08:38:55
N-Carmikli.indd 81