Page 69 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

Biz ikimiz okulun en iyilerindendik. Ben matematikte

çok iyiydim. Ortaokul öğrencileri bile daha ilkokulday-
ken gelip problemlerini bana çözdürürlerdi. Dursun ise

en çok tarihi severdi.

Dursun’la benim başarımız, öğretmenlerin de ilgisi-
ni çekmişti. Öğretmenlerimiz bizi sık sık kapıştırırlar-

dı. “Hanginiz daha iyi biliyorsunuz?” diye bizi birbi-
rimize takar, aramızda bilgi yarışmaları yaptırırlardı. O

yarışmalarda birbirimize üstün geleceğiz diye kıyasıya
çekişirdik. Birbirimizle aslında o yarışmalar sonucunda

kaynaştık. Birbirimizi o yarışmalarda iyice tanıdık. Son-

ra yaşlandık ama ilişkimiz hiç kopmadı. Dursun, 19 Eylül
2003’te Ankara’da iki aylık bir tedaviden sonra akciğer

kanserinden öldü. Maltepe Camii’nde tabutu başınday-

dım. Cami avlusunda Türk solunun ve edebiyat dünya-
sının önemli isimleri vardı. Onlar, düşünce olarak yakın

oldukları bir insanı, iyi bir yazarı kaybetmenin üzün-
tüsünü yaşıyorlardı; ben ise ilkokul yıllarından beri en

yakın hissettiğim arkadaşlarımdan birini kaybetmenin
üzüntüsünü yaşıyordum.

Dursun’la yollarımız ilkokul son sınıfta ayrılmıştı. O,

Köy Enstitüsü’ne gidebilmek için bir köy okuluna gidip
oradan mezun oldu. Ben, Ardahan’da ortaokula gider-

ken o da sınavları kazanıp Cılavuz’da açılan Köy Ensti-

tüsü’ne gitti. 1950 yılında Köy Enstitüsü’nü bitirip doğ-
duğu yerlerde, kendi köyünde öğretmenlik yapmaya

70

20.12.2005 08:38:54
N-Carmikli.indd 70 20.12.2005 08:38:54
N-Carmikli.indd 70