Page 73 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

Çetin hukukçuydu. Ağır Ceza Reisliği ve bir dönem

de Cumhuriyet Halk Partisi’nden Erzurum milletvekil-
liği yaptı. Ardahan’a Göle’den gelmişti. Zengin çocu-

ğuydu ve çok yakışıklıydı. Kasketini şöyle yana yatırır
iğnelerdi, fiyaka olsun diye. Okul için Ardahan’a gelin-

ce buna bir ev tutmuşlardı. Evi, bizim mahallede de-

ğildi. Bir gün bu bizim mahalleye geldi. Yine şapkayı
yana yatırmış, iğnelemiş, fiyakalı. Herhalde mahallemi-

zin kızlarına hava atacak. Mahallenin çocukları toplanıp
bastık buna dayağı. “Şapkanı düzelt, bir daha bizim

buralarda böyle dolaşma.” dedik. Şimdi Çetin’le o olayı

falan konuşuruz. “Lan, ben sana nasıl vurdum.”, “Yok
sen bana vuramadın asıl ben sana nasıl vurdum.” der,

tatlı tatlı atışırız.

Daha sonra 1975’te MSP’de Sanayi Bakanlığı yapan
Abdülkerim Doğru’nun küçük kardeşi rahmetli Mecit

Doğru da çocukluk arkadaşlarımdan. Okuyup doktor,
sonra profesör oldu. Hiç kopmadık.

Ben okuyamadım. Ortaokul sondan ayrıldım. Baba-

mın ölümünden sonra ailenin bütün sorumluluğu benim
omuzlarıma binmişti. Okulu bırakıp çalışmak zorunda

kaldım. Ortaokulu sonradan sınavları vererek bitirdim.
Önceleri okumamış olmak, benim için büyük bir sıkıntıy-

dı. Okusam başarılarımın devam edeceğini biliyordum.

Okuyanlara gıpta ettim. Önceleri daha ilerisini okuma-
dığım için bir eziklik duyduğum oldu. Ama zamanla bu

74

20.12.2005 08:38:55
N-Carmikli.indd 74 20.12.2005 08:38:55
N-Carmikli.indd 74