Page 74 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

duyguyu yendim. Kendimi yetiştirdim. Gerek okuyarak

gerek gezip görerek gerekse çevremdeki insanlardan öğ-
renerek kendimi yetiştirdim. Bazı konularda, kendi iş ala-

nımda uzmanlaştım. Bu yüzden başlangıçta hissetiğim o
eziklik duygusu kalmadı. Şimdi artık, “Keşke okusaydım,

üniversite bitirseydim” gibi bir baskı altında hissetmiyo-

rum kendimi. Ama çok uzun sürmemiş de olsa okul yıl-
larımın anılarını, dostluklarını, hâlâ hayatımın en değerli

hazineleri olarak saklıyorum.

BABAM HASTALANIYOR

Babamın ölümü, okul hayatımın sonu olmuştu. Okul
hayatımın sonu olurken iş hayatımın da başlangıcı ol-

muştu. Dört beş ay kadar süren bir hastalık sonunda

kaybettik babamı. Ondan önce hastalandığını hiç hatır-
lamıyorum.

Hastalığa çare bulabilmek için elimizden gelen her-

şeyi yapmış, yöredeki doktorlara göstermiş, o da so-
nuç vermeyince geleneksel yöntemleri denemiştik. İyi

gelir denen değişik otları, yiyecekleri denedik. Köyler-
de hastalıklara bakan insanlara gittik. Kocakarı ilaçları-

nı kullandık. Ama babam gün geçtikce daha da kötüye
gidiyordu. Sonunda İstanbul’a gitmesine karar veril-

di. Orada doktorlara görünecek, hastaneye yatacak-

tı. İstanbul’da amcam vardı. O ilgilenecekti. O günün
ulaşım koşullarında önce Hopa’ya, oradan da gemiy-

75

20.12.2005 08:38:55
N-Carmikli.indd 75
N-Carmikli.indd 75 20.12.2005 08:38:55