Page 71 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

Eylül’den sonra gittiği Almanya’da da onu bulmuştum.

Onu orada da ziyaret etmiştim.
Dursun’la beş-on yıl kadar bir kopukluğumuz oldu.

Onun Ardahan’dan ayrılıp Köy Enstitüsü’ne gitmesin-

den sonra. Okul yıllarında. Ama sonra tekrar bir ara-
ya geldik ve neredeyse hergün beraber olduk. Onunla

ve diğer okul arkadaşları ile ne zaman bir arada olsak
eski günlerden konuşurduk. Çocuklaşırdık. Aynı ilko-

kul sıralarındaki insanlar olurduk. Gerçi Dursun’la bir-
birimize çok da takılırdık. Ben onu zorlardım, “Komü-

nistlikten vazgeç” diye. O da bana, “Sen kapitalistlikten

vazgeç” derdi. Ama aramızda hiç kırıcı tartışma olmaz-
dı, bunlar hep şaka düzeyinde kalırdı.

Dursun’un oğulları Taner ve Cahit de hızlı solcuy-

dular. Sol örgüt yöneticilerindendiler. Bir gün, Dur-
sun’un evine gitmiştim. Sanırım solcu bir sendikacı ile

ilgili olumsuz şeyler söylemiştim. Belki de Kemal Tür-

ker’le ilgiliydi ve onun öldürüldüğü zamandı. Küçük
oğlu Cahit şahlanmış, bana ters bir cevap vermişti. Dur-

sun, “Amcan’la nasıl konuşuyorsun?” diye bir tokat attı
ona. Dünya görüşlerimiz farklı da olsa ve hayatlarımız

çok farklı mecralarda aksa da sonuna kadar çok iyi dost
kaldık Dursun’la.

Ortanca oğlu Taner, 1970’lerde Ankara’da hapis yatı-

yordu. Hakkında yüzlerce yıl ceza isteniyordu. O zaman
savcı Aykut Kutlay vardı; bunun soruşturma grubun-

72

20.12.2005 08:38:54
N-Carmikli.indd 72
N-Carmikli.indd 72 20.12.2005 08:38:54