Page 65 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

kazandırmak zorunda oldukları çocuklar olarak görür-

lerdi. O zamanki öğretmenler, bizleri sadece bir dersi
öğretecekleri talebeler olarak değil genel olarak yetiş-

tirecekleri, hayata hazırlayacakları insanlar olarak gö-
rürlerdi. Süleyman Bey de öyleydi. Bize eğitim hayatı-

mız boyunca verdikleri öğütler ve davranışlarıyla örnek

oluşları, bugün bulunduğumuz yere gelmemizdeki en
önemli faktörlerdir. Yıllar sonra Süleyman Bey’le Anka-

ra’da karşılaştım. Hürmetle elini öptüm.
Ortaokula başlayınca üniformamız değişmiş, kasket

takmaya başlamıştık. O giysiler içinde kendimizi daha

bir önemli, büyümüş hissederdik. Ortaokulda da başa-
rılı bir öğrenciydim. Yaramazlıklarım orada da sürdü.

Ama daha önce de söylediğim gibi, yaramazlıklarımın

arkasında daha çok benden büyük öğrenciler ve onla-
rın kışkırtmaları vardı. Büyüklerim öğretir, ben yapar-

dım. Dayağı da onlar yerine ben yerdim.

Çok şık giyinirdim. Babam bizi öyle giydirirdi. Kızlar
da haliyle bakarlardı tabii. Ama doğrusu benim kızlar-

la aram fazla iyi değildi. Dünyadan bihaberdik. Kızlarla
ilişkilerim de hep yaşı benden büyük öğrencilerin dol-

durmasıyla oluyordu. İlişki dediysem şakalar yapardık
kızlara. Başka birşey yok. Öyle ilkokul, ortaokul aşkım

falan olmadı. Büyük öğrencilerin öğrettiği eşek şaka-

larını yapardık sadece. İlkokulda bile yaşı benden çok
büyük kızlar, oğlanlar vardı. Kocaman, göğüsleri çık-

66

20.12.2005 08:38:54
N-Carmikli.indd 66 20.12.2005 08:38:54
N-Carmikli.indd 66