Page 47 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

köylüleri de kışın kurtları ürkütmek için çıngırak sesini

kullanırlardı. Biz, çıngıraklardan çıkan o “çak çak” ses-
lerinden kızakların Ardahan’a girdiğini anlar, peşlerine

takılır, arkalarına asılırdık. Köylüler buna çok kızarlar-
dı. Atlar için kullandıkları kamçıları, kırbaçları, kızağın

arkasına bize doğru sallar, “şak şak” diye ses çıkararak

bizi korkutup kaçırmaya çalışırlardı. Biz bundan da bü-
yük keyif alırdık.

Kışın en sevdiğimiz oyun kızak kaymaktı. Mahalle-
den arkadaşlarım Yadigâr, Nihat ve Orhan’la kendi kı-

zaklarımızı yapar kayardık. Okula giderken geçtiğimiz

dükkanların, mağazaların önünden tahta ambalaj kutu-
larını alırdık. Onların en düzgün tahtalarını söker, kıza-

ğa ayak yapardık. İyi kayması için ayaklara balmumu

sürerdik. Ayakları, yine bir tahta ile birbirine bağlayıp
üzerine oturulacak bir yer yapardık.

O zaman kayak kayma bayağı yaygındı. Ardahan’da

askerlerin hakiki kayakları vardı. Bizde olmadığı için
onları kıskanırdık. Biz, kendi yaptığımız tahta kızak-

larda kayardık. Bazen, Eskimolar gibi kızaklarımızı kö-
peklere çektirirdik.

Kışın, Ardahan’ın ortasından geçen Kura Nehri de

donardı. Donmuş nehrin üzerinde çok güzel kayılırdı.
Nehir öyle donardı ki bir ya da bir buçuk metre kalınlı-

ğında buz olurdu. Halk, su bulamazdı da o buzları kırıp
altından su almaya çalışırdı. O suyu, hem içmek hem

48

20.12.2005 08:38:51
N-Carmikli.indd 48 20.12.2005 08:38:51
N-Carmikli.indd 48