Page 35 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

şat ve Göle’ye ait fazla hatıram yok. Herhalde küçük

olduğumdan o taşınmaları hatırlamıyorum. Okula Ar-
dahan’da başladığım, 6 yaşımdan sonra da hep Arda-

han’da kaldığımız için anılarım, dostluk ve arkadaşlıkla-
rım büyük çoğunlukla Ardahan’a aittir.

Babam küçükken dedelerim Arhavi’de oturur ve ti-

caret için sık sık Batum’a giderlermiş. Sovyet Devri-
mi’nden ve komünist rejimden önce. O zamanlar Ba-

tum, bizim oralardan çok ileri, çok daha medeni ve
görkemli bir şehirmiş. Bizimkiler ticaret için İstanbul’a

da giderlermiş. Batum’a ve İstanbul’a gidip gelmek on-

ların görgülerini, giyim kuşamlarını çok etkiliyormuş.
Hep temiz ve şık giyiniyorlarmış. Bu, o günlerde aile-

min epeyce dikkat çekici bir özelliğiymiş.

Babam da son derece temiz ve şık giyinirdi. Yakı-
şıklı bir adamdı. Tip olarak daha çok küçük kardeşim

Oğuz’a benzerdi. Bize karşı hep yumuşak ve sevecen-

di. O zamanın şartlarına göre son derece ileri görüşlü
bir insandı. Bizim jenerasyondan insanların babaların-

dan tokat yememeleri pek nadir görülür. Ama ben ba-
bamdan hiç sopa yemedim. Annemden yedim, hem de

çok yedim, fakat babamdan yemedim. Babamla ilgili
hatıralarımda yalnızca olumlu şeyler, güzellikler vardır.

O yıllarda babaların çocuklarını kucaklarına almala-

rı, sevmeleri, öpüp okşamaları olacak şey değildi. Ayıp-
lanırdı. Biz de öyle gördük, öyle yetiştik. Babamın beni

36

20.12.2005 08:38:50
N-Carmikli.indd 36 20.12.2005 08:38:50
N-Carmikli.indd 36