Page 34 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

dükkanı yanında bir de tuhafiyeci dükkanı vardı. Be-

nim onu hatırladığım dönemlerde, 1940’larda daha çok
tuhafiye ve inşaat işlerine yoğunlaşmıştı. Gittikçe de ta-

ahhüt işlerine ağırlık veriyordu. O zaman tuhafiye ya da
manifatura denilen dükkanlarda hemen hemen herşey

satılırdı. Bayan giyimi, ipekliler, bayan ayakkabıları, itri-

yat malzemeleri gibi çok çeşitli ve farklı malzemeyi ba-
bamın o dükkanında bulmak mümkündü.

Ailemiz Arhavili olmasına karşın babam, ticarette şan-
sını denemek, ekmeğini kazanmak için Doğu’yu seç-

miş. Bu yüzden önce Ardahan’a gelmiş. Sonra nerede

daha iyi iş yapacağını düşündüyse dükkanını oraya ta-
şımış. Ardahan’dan bir süre sonra Şavşat’a gitmişiz.

Şavşat’a ilişkin tek anımın izini hâlâ sol baldırımda ta-

şırım. Orada daha ilkokula bile gitmeyen küçücük bir
çocukken zaman zaman Fırıncı Hasan Amca’ya gider-

dim. Evde hazırlanan pide içini fırına götürüp pideler

fırından çıkana kadar orada beklerdim. Pide bekledi-
ğim günlerden birinde fırın içindeki mangala düştüm.

Sol ayağımın baldır kısmı közlere yapıştı. Fena halde
yandım. Yanığın iyileşmesi günlerce, haftalarca sürdü.

Yanık iyileşti ama izi kaldı ve bugün bile o izi gördük-
çe Fırıncı Hasan Amca’nın mangalına düştüğüm anı ha-

tırlarım.

Babam, Şavşat’tan sonra Göle’ye geçip orada dük-
kan açmış. Çok kısa bir süre de Göle’de kalmışız. Şav-

35

20.12.2005 08:38:50
N-Carmikli.indd 35
N-Carmikli.indd 35 20.12.2005 08:38:50