Page 204 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

Bu arada bizi ilk karşılayan delikanlı, sürekli benim-

le ilgileniyor. Adı Doğan. Orta Doğu Teknik Üniversi-
tesi’nde okuyormuş. Bu Doğan benim çok üzgün ve

moralsiz olduğumu gördü. Bir taraftan sakinleştirmeye
çalışıyor, bir taraftan teselli ediyor, bir taraftan da ya-

tacak yer ayarlıyor. Bana temiz çarşaflarını falan verdi.

Yeni gelmiş çarşaflar, dışarda kardeşleri yıkayıp getir-
miş, mis gibi kokuyor. Ben yavaş yavaş kendime gel-

meye başladım. İşadamı olduğumu falan söyledim. İşte,
“Nurettin Çarmıklı’yım.” dedim. Tam Atatürk Evi’nin

açılışını yapacakken hiç nedensiz beni nezarete aldıkla-

rını söyledim. Dinliyorlar ama inanan yok. Nurettin Çar-
mıklı ismi onlara birşey ifade etmiyor. Biraz onlardan

yaşlı olduğum için hürmet ediyorlar, biraz da, sonradan
öğrendim, hal ve hareketlerimden benim fazla hırpala-

nıp hafiften kafayı üşüttüğümü düşünüyorlar. Ara sıra

Mamak’a yaşı başı ilerlemiş kaçakçılar da geliyormuş,
işte beni onlardan biri sanıyorlar.

CEZAEVİNDE YEMEK

O gece ben, iki günlük yorgunluğun ve bitkinliğin ar-

dından biraz da cezaevi koğuşunun düşündüğüm gibi
çıkmamasının rahatlığı içinde Doğan’ın verdiği tertemiz

çarşaflarda deliksiz uyudum. Ertesi gün sabah saat 06:

00’da kalktık. Bütün koğuş kaktıktan sonra temizliğini
yapıyor, herkes sakal tıraşını oluyor, sonra da kahval-

205

20.12.2005 08:39:11
N-Carmikli.indd 205 20.12.2005 08:39:11
N-Carmikli.indd 205