Page 201 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

birbirlerini bıçaklayıp şişledikleri korkunç bir yer geli-

yordu. Böyle bir yerde yaşayabileceğimi asla düşüne-
miyordum. Çok kötü bir şoktaydım. “Kim bilir bunlar

içerde bana neler yaparlar?” diye düşünüyorum içim-
den. O güne kadar bir kez karakola gitmiş, ifade vermiş

insan değilim. Gelmiş bir cezaevi koğuşuna tıkılmışım.

Etrafa bile doğru dürüst bakamıyorum, korkumdan.
Koğuşa girip birkaç adım attım atmadım; genç, temiz

yüzlü bir çocuk karşıladı. “Amca” dedi, “Geçmiş olsun.
Hoş geldiniz.” Şimdi, o ana kadar duyduğum seslerden

sonra bu karşılama bana o kadar sıcak geldi ki. Ben el-

leri tesbihli, belleri bıçaklı, sert sert volta atan haydut-
larla karşılaşacağımı beklerken gençten bir çocuk bana

“Amca” diyor. Bu ses yüreğime biraz su serpse de he-

nüz şoktan çıkabilmiş değilim. Neyse o delikanlı, daha
koğuşun kapısındayken bana birşeyler anlattı. Yanında

başkaları da var. Onlar da dinliyorlar. Ben tam olarak
neler söylendiğini anlayamıyorum şoktan ama işte “Bu-

rada sağcılar, solcular var. Ayrı ayrı kalıyoruz. Arada
İslamcılar var. Onlar iki üç kişi. Onlar da ayrı kalıyor.

Siz nerede kalacaksınız? Sağcılarla kalacaksanız şu ta-

rafa, solcularla kalacaksanız bizim tarafa, bu tarafa
gelin.” gibi şeyler söylediğini anladım. “Ne tarafta kal-

mak?” istiyorsunuz sorusunu anladım. O an sağcı sol-

cu düşünecek halde değilim. Herhalde başka ne zaman

202

20.12.2005 08:39:11
N-Carmikli.indd 202
N-Carmikli.indd 202 20.12.2005 08:39:11