Page 143 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

müfreze tarafından kıstırılmıştı. Teslim olmayı redde-

dip sonuna kadar çatışmış. Binbaşı Gürsel, yöreyi Dodo
gibi bir eşkiyadan temizlediği için İsmail Sakarya ismin-

deki alay komutanından bir ödül bile almıştı.

Oralarda, tabii kendimizi korumak için silahımız var-
dı. Tabancamız vardı ama yanımızda taşımıyorduk. Ya-

nında tabanca taşımak riskliydi. Eşkiyalar, durdurduk-
ları adamların üzerinde tabanca bulurlarsa “Bu böyle mi

çalışıyor?” diye dalga geçer, adamın kendi tabancasıy-
la ayağına kurşun sıkarlardı. Kars’a giderken ben taban-

camı yanıma almıştım. Arabanın torpido gözünde duru-

yordu. Ama tabii Dodo’ya silah çekecek halim yoktu.
O zamanlar Doğu’da iş yapmak böyleydi. Eşkiya ra-

hat vermezdi. Müteahitler gitmez, giden de doğru dürüst

çalışmaz, çalışamaz, işi yarım bırakır kaçardı. Ağası, şıhı,
şeyhi, eşkiyası yıllarca Doğu’nun kalkınmasına engel ol-

dular. Oysa, Doğu ile Batı arasındaki uçurumu ortadan

kaldırmak, Türkiye’nin en önemli ve en acil sorunu.
O zaman eşkiya Dodolar vardı. Şimdi başka eşkiyalar

var. Maalesef terör olayları ve güvenliğin sağlanamama-

sı yüzünden bugün hâlâ işadamları Doğu’ya gidemiyor.
Doğru dürüst yatırım yapılamıyor. Devletin ve işadam-

larının öncelikle de Doğulu iş adamlarının, o bölgenin
kalkınması, Batı’ya yetişmesi için çok şey yapması la-

zım. Bunların yapılabilmesi için de herşeyden önce gü-
venliğin sağlanması gerek.

144

20.12.2005 08:39:03
N-Carmikli.indd 144
N-Carmikli.indd 144 20.12.2005 08:39:03