Page 140 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

falan olmasın. Ama gözünüzü dört açın, ne yapın edin

hava karardıktan sonra kimseyi köyün dışına salma-
yın.”

O sene sadece ben değil herkes rahat etti. Doğu’da

herkesin birbiriyle bir takıntısı vardır. Gece birbirleri-
nin harmanlarını yakarlar. Benim kendim için aldığım

o tedbir sonucu, o yıl bizim çalıştığımız yörede bir tek
harman bile yanmadı. Ancak ertesi sene bu benim tut-

tuğum adamlar bana sırnaşmaya başladılar. Gelip gidip,
“Bak, biz seni kurtardık; sen de bizi biraz daha gör di-

yorlar”. Yani bizim adamlar geçti bu sefer eşkiyanın

yerine. Yalnız bunların yörenin eşkiyalarından bir far-
kı var. Eşkiya, jandarmadan korkmuyor; bunlar korku-

yor. Karadeniz insanı jandarmadan korkar. Kanundan

korkar, kanuna karşı daha saygılıdır. Ben bu sefer jan-
darmayı getirdim. Jandarma kanalıyla bunların hesabı-

nı kestim, gittiler.

Anladım ki kimsenin elinde kanunsuz silah olmaya-
cak. Kanunsuz güç, bugün senin yanında olsa da yarın

sana karşı dönebiliyor. Sonunda her kanunsuz güç eş-
kiya aslında. Karadenizli de olsa, Doğulu da olsa eşki-

ya. Eşkiyaya güven olmuyor. Ne yaparsan yap, işlerini
kanunlar çerçevesinde yapacaksın. Kanunun gücü ve

yasal güvenlik güçleri dışında bir güce güvenmeyecek-

sin, dayanmayacaksın.

141

20.12.2005 08:39:03
N-Carmikli.indd 141 20.12.2005 08:39:03
N-Carmikli.indd 141