Page 142 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

cı olayım diye uğraşıyorum. Nasihat ediyorum. “Yahu,

bak çakı gibi delikanlısın. Taşı sıksan suyu çıkar. Boş
boş gezme. Gel sana iş vereyim. Çalış.” gibi şeyler söy-

ledim. Biz böylece Sarıkamış’a yaklaştık. Şehre 10 kilo-
metre kadar kala “Ben burada ineyim.” dedi. İnerken

döndü, önünü açtı. Baktım silah, cephane dolu. Ben-

de bet beniz attı. Rengim mengim kaçtı. “İşte!” dedim,
“Şimdi hapı yuttum.” O, şöyle kapıyı yarım açık tutarak

bana döndü. “Bana bak” dedi. “Ben arabaya seni soy-
mak için binmiştim. O tatlı dilin, güzel konuşmaların

bana engel oldu. Ben Dodo’yum.” dedi. “Beni buralar-

da iyi tanırlar. Sözümü dinle. Sen sen ol, bir daha yol-
dan böyle adam alma. Bilmediğin, tanımadığın adam-

ları arabana alma.” Sonra kapıyı örttü, gitti. Ben de o
gün bugün, gerçekten yoldan tanımadığım kimseyi ara-

bama almadım.

Sarıkamış’a kadar o 10 kilometre yolu 1 saatte mi git-
tim, 2 saatte mi gittim, bilmiyorum. Elim ayağım titri-

yor. Dizlerim çözülmüş. Arabayı kullanamıyorum. Ya-
nıma aldığım adam Eşkiya Dodo’ymuş. Adam oralarda

öyle meşhur ki namını duymayan yok. Biz, onca asma

kesme hikayelerini dinlediğimiz eşkiyayı arabamıza al-
mışız da haberimiz yok.

Dodo, 1967 ya da 68 yılında Ağrı’nın Tutak ilçesin-

de jandarma ile girdiği bir çatışmada öldürüldü. Tutak
jandarma komutanı Gürsel binbaşının komuta ettiği bir

143

20.12.2005 08:39:03
N-Carmikli.indd 143
N-Carmikli.indd 143 20.12.2005 08:39:03