Page 97 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

yanlarında. Bu yüzden hâlâ Erol’a çok yakındırlar. Bir

sorunları olunca bana değil ona giderler.
Bugün şirketlerimizde çok sayıda bayan, aktif olarak

çalışıyor. Kızım bizimle çalışıyor. Ama o zamanlar kız-

kardeşlerimin yaptığımız işlerde olması mümkün değil-
di. Şantiye şantiye dolaşmaları mümkün değildi. Yine

de onları, bizim işimizin dışında görmedik. Ne yapıyor-
sak aile için ve aile olarak yapıyorduk.

1992 yılına kadar kızkardeşlerim de şirket yönetim

kurulundaydılar. Şirket yönetiminde olmanın getirdiği
bazı idari sorumluluklar vardı. Kız kardeşlerim o so-

rumlulukları taşımak istemediler. Uğraşmak istemediler.
Onlar, İstanbul’da oturuyordu. Şirket yönetim kurulu

toplantıları ise Ankara’da oluyordu. Katılamıyorlardı, gi-

dip gelmek istemiyorlardı. Aile içindeki korumacı yak-
laşımımız burada da ortaya çıktı. Kızkardeşlerim Aynur

Türkan ve Müjgan Sevgi’yi azat ettik. İstemedikleri bir

işe devam etmeleri için zorlamadık. Onların arzuları so-
nucu şirket yönetimi, biz erkeklere kaldı.

Kardeşler olarak aramızda sistematik bir işbölümü

yapmamıştık. Erol da, Oğuz da beni sever ve sayarlar.
Sözümden çıkmazlar. Ben ne dersem yaparlar. Ben de

hiçbir zaman onları zora koşmadım. Zor olanı ben üst-
lendim. Bugün bile Cezayir’deki, Dubai’deki veya Abu-

dabi’deki işlere ben gidiyorum. Gençler demiyorlar ki
“Bırak biz gidelim”. Hoş, deseler de ben dinlemem.

98

20.12.2005 08:38:58
N-Carmikli.indd 98
N-Carmikli.indd 98 20.12.2005 08:38:58