Page 102 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

ce araya iyice mesafa koydum ben de. Bir yabancı gibi

oldum Ziya amcam ile.
Onun evinden ayrılıp şantiyeye gittiğim gece, saba-

hı uyumadan ettim. Sabah, daha hava ışır ışımaz çıktım

çadırdan. Bütün gece biriktirdiğim hırsla daldım inşa-
at alanına. Hayata ilişkin nasıl bir yol izleyeceğimi, na-

sıl dinlenmeden çalışacağımı bütün gece kafamda kur-
muştum. Gerçi inşaat alanı, kafamda kurduklarıma ve

bana çok yabancıydı. Daha önce babamın okul inşaa-
tında bulunmak dışında, hiç inşaat alanında bulunma-

mıştım. Hiç böyle bir işte çalışmamıştım. Demiri, demir

çubukları, çimentoyu ilk kez görüyordum. Gördüğüm
ve bilmediğim herşeyi sormaya başladım. Tek tek so-

rup ne işe yaradıklarını öğreniyordum. İşi öğrenmek

için çalışanları yutar gibi izliyordum.

İLK İŞİM ÇİVİ TOPLAYIP DÜZELTMEKTİ

Önceleri fiilen yaptığım iş, çivi toplamak ve çivi dü-
zeltmekti. Amcam eve almasa da soyadım Çarmıklı ol-

duğu için şantiyede çalışan işçilere göre bir ayrıcalığım
vardı. Mühendislerle rahat rahat oturup kalkabiliyor,

onlarla sohbet ediyor, onlara sorular sorabiliyordum.
Gündüz her işe koştururken bir süre sonra geceleri

proje çalışmaya başladım. Projeleri alıp inceliyordum.

Mühendislere projelerle ilgili sorular soruyordum. Bir
projenin nasıl hayata geçirildiğini, tatbikatının nasıl ol-

103

20.12.2005 08:38:58
N-Carmikli.indd 103 20.12.2005 08:38:58
N-Carmikli.indd 103