Page 101 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

ZİYA AMCAM EVE ALMADI

Sürmene’de doğru Ziya amcamın evine gittim. Beni
eve almadı. Daha eve girer girmez, “Git, şantiye’de yat.”

dedi. Beynimden vurulmuş gibi oldum. Ben “Amca,

amca” diyerek gidiyorum, o bana “Git, şantiyede yat.”
diyor. Hanımı vardı; Nahide yenge. O mu istemedi, am-

cam mı istemedi, bilmiyorum. Ama bu olay bana çok

koydu, beni çok sarstı. Ziya amcamın üvey olduğunu
bu olaydan sonra öğrendim. O zamana kadar kim öz,

kim üvey bilmiyordum. Bana ağır gelen belki de şu ol-
muştu: Amcam beni, kendi yeğenini yatmak için şanti-

yeye yolluyor, üstelik orada nerede ve nasıl yatacağım-
la hiç ilgilenmiyordu ama aynı şantiyede çalışan kaynı

onun evinde kalıyordu.

Ben, o hırsla şantiyeye gittim. Orada bir çadır kur-
dum ve çadırda yattım. Gece, sabaha kadar gözüme

uyku girmedi. Hırsımdan ağlayacağım neredeyse. O

gece dedim ki “Ben çok çalışacağım. Öyle çok çalışa-
cağım ki herkesten başarılı ve güçlü olacağım. Bu yaşa-

dıklarım hep geride kalacak.”

Şantiyede çalışan bir amcamın oğlu daha vardı. O
da çadırda kalıyordu. Ziya amcamın kaynı, onun evin-

de kalırken biz yeğenleri şantiyede çadırda kalıyorduk.

Ziya amcam, kaynını evinde yatırmasa ve öz kız kar-
deşi Hacer halamın çocuğuna benden farklı bir şefkat

göstermese belki aldırmayacağım. Ama bunları görün-

102

20.12.2005 08:38:58
N-Carmikli.indd 102
N-Carmikli.indd 102 20.12.2005 08:38:58