Page 95 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

ağabeylik duygusu gelişmişti. Küçük yaşlarda 5 yıl da

önemli bir fark. Erol’la birlikte oyun oynadığımızı, bir-
likte birşeyler yaptığımızı pek hatırlamıyorum. Benim

arkadaşlarım farklıydı. Ben, 11-12 yaşlarımdayken ken-
dimi büyük bir adam gibi onu da daha bebek gibi gö-

rüyordum.

Sevgi, mutlu bir evlilik yaptı. Tokatlı eczacı Ferruh
Kayaalp ile evlendi. Soyadı Kayaalp oldu. İki çocukları

oldu. İkisi de çok güzel okuyup mühendis oldular. Tür-
kan ise evlilik konusunda kardeşi kadar şanslı değildi.

O da bir evlilik yaptı ama yürütemedi. Bir süre sonra

ayrıldı. Kardeşinin yanında, aynı evde değil ama ikiz bir
dairede oturuyor. Kardeşler olarak sıkı ve yakın bir iliş-

kimiz var. Hep öyle oldu. Ama nasıl biz erkek kardeşler

işte daha yoğun birlikte oluyorsak Sevgi ve Türkan da,
iki kızkardeş olarak, gündelik hayat içinde daha fazla

beraber oluyorlar ve birbirlerine daha çok destek olu-
yorlar.

Yaşımız ilerledikçe de Erol’la aramızdaki o beş yaş

farktan doğan mesafe korundu. Ben onun ağabeyiy-
dim; o da benim küçük kardeşimdi. Bazen kavga fa-

lan ettiğimiz olmuştur. Her evde, her abi-kardeş ara-
sında olan türden şeyler. Herhalde onu dövmüşümdür.

Ama bu çok nadirdir. İlişkimize hep bir ciddiyet hakim-

di. Sevgi vardı, saygı vardı. Babam öldükten sonra bu
daha da gelişti. Galiba beni biraz da baba yerine koy-

96

20.12.2005 08:38:57
N-Carmikli.indd 96 20.12.2005 08:38:57
N-Carmikli.indd 96