Page 62 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

le bana çok büyük görünen şeyler, aradan yıllar geçip

tekrar oralara gidip gördüğümde hep küçülmüştü ve
beni hayal kırıklığına uğrattılar.

İlkokulda çok başarılı bir öğrenciydim. Derslerim çok

iyiydi ve hep en yüksek notları alırdım. O zamanlar il-
kokul bitirme imtihanları olurdu. Bütün derslerden bi-

tirme sınavına girerdik ve o imtihanların sonucuna göre
mezun olurduk. Ben, bütün derslerden pekiyi yani beş

almıştım. Bir tek Matematik notum dörttü. Dörtte gayet
iyi bir nottu ve dört alan çocuklar sevinçten göbek atı-

yorlardı. Ben ise bu dörde çok bozulmuştum. Kızdım,

ağladım. Hocanın yanına gidip itiraz ettim. Hiç alışılmış
birşey değil. Ama ben dayattım. “Bu notu kabul etmiyo-

rum. Benim notumun beş olması lazım. Ya notumu dü-

zeltin ya da beni yeniden imtihana alın.” dedim. Hoca,
“Oğlum, geçtin işte. Git başımdan.” dedi, ama yok, ben

inat ettim. Notumu düzeltin diye tepindim. Ne yapacak-
larını şaşırdılar. Sonunda notumu düzeltmek zorunda

kaldılar ve ben, ilkokuldan bütün derslerden tam not
alarak mezun oldum.

Başarısızlığa asla tahammül edemezdim. Çok hırslıy-

dım ve herkesten önde olmak isterdim. Kitap, defter,
kalem sıkıntım hiç olmadı okul yıllarında. Bu konularda

yoksul arkadaşlarıma yardımım da oluyordu.

Çalışkan ve başarılıydım ama galiba biraz da yara-
mazdım. Aslında beni, yaramazlığa benden büyük yaşta

63

20.12.2005 08:38:53
N-Carmikli.indd 63 20.12.2005 08:38:53
N-Carmikli.indd 63