Page 26 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim
P. 26
lirdi. Oğlan doğurtan ebeler, bahşişi daha bol olduğu
için bu doğuma babalar kadar sevinirdi. Beni doğurt-
tuktan sonra Gülenler Ebe’ye bahşiş ya da hediye ola-
rak ne verildi bilmiyorum. Ama Gülender Ebe’yi hep
çok iyi biri olarak hatırlıyorum. Benden sonra Erol’u ve
diğer kardeşlerimi de doğurtan oydu. O yüzden onu
gayet iyi hatırlıyorum. Gözümün önüne sevecen biri
olarak geliyor hep.
Oysa o yıllarda ebeler, aynı zamanda birer tıp otori-
tesi gibiydiler. Doğuracak kadınlar, ebelerine hem gü-
venir hem de ondan çekinirlerdi. Mahallelerde doğum
işlerinden anlayan ve her doğuma koşturan yaşlı kadın-
lar olurdu. Asıl ebe gelmeden, eğer bebek erken gelir-
se diye, önce o kadınlar çağırılırdı eve. Evin büyük ço-
cuklarından biri, evde o işi yapacak yaşta çocuk yoksa
mahalledeki komşu çocuklarından biri, koşturur ebeyi
çağırırdı. O yarım ebeler bile otoriter olurlardı. Kadınlar
sancıları iyice sıkıştırmadan ebe çağırmaya korkarlardı.
Olur olmaz sancıya çağrılan ebelerin, eğer doğum ol-
mazsa, geldikleri evlerdeki hamile kadınları ‘Beni bok
ağrısına mı çağırdın?’ diye azarladıklarını duyardık.
Yani ebeler, günümüzün kimi doktorları gibi hastaları-
nı aynı zamanda korkutan, ürküten kişilerdi.
Ama benim Gülender Ebem öyle biri değildi. Bizim
hep sevgiyle hatırladığımız ikinci anamızdı o. Sadece
27
20.12.2005 08:38:49
N-Carmikli.indd 27 20.12.2005 08:38:49
N-Carmikli.indd 27