Page 26 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

lirdi. Oğlan doğurtan ebeler, bahşişi daha bol olduğu

için bu doğuma babalar kadar sevinirdi. Beni doğurt-
tuktan sonra Gülenler Ebe’ye bahşiş ya da hediye ola-

rak ne verildi bilmiyorum. Ama Gülender Ebe’yi hep
çok iyi biri olarak hatırlıyorum. Benden sonra Erol’u ve

diğer kardeşlerimi de doğurtan oydu. O yüzden onu

gayet iyi hatırlıyorum. Gözümün önüne sevecen biri
olarak geliyor hep.

Oysa o yıllarda ebeler, aynı zamanda birer tıp otori-
tesi gibiydiler. Doğuracak kadınlar, ebelerine hem gü-

venir hem de ondan çekinirlerdi. Mahallelerde doğum

işlerinden anlayan ve her doğuma koşturan yaşlı kadın-
lar olurdu. Asıl ebe gelmeden, eğer bebek erken gelir-

se diye, önce o kadınlar çağırılırdı eve. Evin büyük ço-

cuklarından biri, evde o işi yapacak yaşta çocuk yoksa
mahalledeki komşu çocuklarından biri, koşturur ebeyi

çağırırdı. O yarım ebeler bile otoriter olurlardı. Kadınlar
sancıları iyice sıkıştırmadan ebe çağırmaya korkarlardı.

Olur olmaz sancıya çağrılan ebelerin, eğer doğum ol-
mazsa, geldikleri evlerdeki hamile kadınları ‘Beni bok

ağrısına mı çağırdın?’ diye azarladıklarını duyardık.

Yani ebeler, günümüzün kimi doktorları gibi hastaları-
nı aynı zamanda korkutan, ürküten kişilerdi.

Ama benim Gülender Ebem öyle biri değildi. Bizim

hep sevgiyle hatırladığımız ikinci anamızdı o. Sadece

27

20.12.2005 08:38:49
N-Carmikli.indd 27 20.12.2005 08:38:49
N-Carmikli.indd 27