Page 23 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

nırdı. Gün boyu davullar zurnalar çalınırdı. Kutlamalar,

merasim bittikten sonra da sürerdi. Okullar, geldikleri
kadar düzenli olmasa da yine belli bir nizam içinde da-

ğılır, merasim bittikten sonra da talebeler arkadaş arka-
daşa oyunlar oynar, hava durumuna bağlı olarak pikni-

ğe falan giderlerdi.

Kutlamalar, gün bittiğinde de sona ermezdi. Hava ka-
rardığında alaydan ellerinde meşalelerle yola çıkan as-

kerlerin yaydığı heyecan, onların izlediği yollar boyun-
ca devam eder ve bütün kasabayı sarardı. Çocuklar ve

büyükler, fener alayını ya pencerelerden sarkarak ya da

evlerin önüne çıkarak izlerlerdi. Meşaleli askerlerin ge-
çişinden gurur duyarlardı. Her mahallede peşlerine ta-

kılanlarla fener alayı daha da büyür, takipçi çocukların

şamataları zaman ilerledikçe askerlerin disiplinini bo-
zar, havaya daha çok neşe katardı.

Geceleri tiyatrolar, müsamereler ve temsiller olurdu.

Kasabanın önde gelenleri ile halk, o müsamerelerde de
bir arada olurlardı. Gece ilerler, insanlar bayramlık el-

biseleri çıkarır ve yataklarına çekilirlerdi. Ama coşku ve
mutluluk öyle hemen sona ermezdi. Bayram günleri-

nin mutluluğu ertesi sabaha, daha ertesi sabaha da sar-
kardı.

23 Nisan 1931’de, Ardahan’da toprak damlı bir evde

doğmuşum. Tabii 1931 yılının 23 Nisan’ında neler ya-
şandığını bilmeme imkan yok. Ama daha sonraki yıl-

24

20.12.2005 08:38:49
N-Carmikli.indd 24 20.12.2005 08:38:49
N-Carmikli.indd 24