Page 22 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

tında da böyledir. İşte o yıllarda Türkiye Cumhuriyeti

vatandaşları, bütün bir ülkeyi kendilerinin yarattıklarını
hissediyor ve bayramları da o hisle kutluyorlardı.

Bana öyle geliyor ki zamanla o his azaldı. Cumhuri-

yetin nasıl kurulduğu ve modern bir ülke yaratmak uğ-
runa neler çekildiği, yeni nesillerin pek de farkında ol-

dukları birşey değil. O yılların hissiyatını bugün aynı
canlılıkla tekrar yaşamak ve yaşatmak belki mümkün

de değil. Zaman geçip zorluklar aşıldıkça ve bina yük-
seldikçe, haliyle o binanın temellerinin nasıl atıldığı da

unutuluyor.

30’lu yıllarda, cumhuriyetin temellerinin nasıl atıldı-
ğına ilişkin duygu ve düşünceler tazeydi. Bina, bina-

yı kuran vatandaşların gözlerinin önünde yükselmişti.

Bu yüzden her milli bayram, vatandaşlar arasında adeta
bin bir güçlükle bitirilen bir tesisin kurdelasının millet-

çe kesilmesi gibi bir keyif ve coşku yaratıyordu.

30’lu yıllarda, Anadolu kasabalarında bayram günle-
ri sokaklar ıssız olmazdı. Sadece okullar değil bütün

bir kasaba bayram yerine akardı coşkuyla. Sadece tale-

beler değil, herkes en yeni elbiselerini giyerdi bayram
günlerinde. Bayram yeri genellikle kasabanın spor sa-

hası olurdu. Okullar belli bir nizam içinde öğretmen-
lerinin nezaretinde tören alanına gider, orada yerleri-

ni alırlardı. Merasim alanı tam bir şenlik yerine dönerdi.
Şiirler okunur, konuşmalar yapılır, milli oyunlar oyna-

23

20.12.2005 08:38:49
N-Carmikli.indd 23
N-Carmikli.indd 23 20.12.2005 08:38:49