Page 211 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

gi Doğan bu?” dedi. “Doğan Tılıç” dedim. “Vayy” dedi,

“Doğan Tılıç orada mı? Seninle aynı yerde mi?” “Evet”
dedim ben. Hani bekliyorum ki bir iyilik yapacak.

Akşama doğru koğuşa gittiğimde, baktım Doğan yok.

“Doğan nerede?” “Askerler geldi, A-Blok’a götürdüler.”
dedi arkadaşları. Başımdan aşağı kaynar sular bir kez

daha döküldü. Öyle üzüldüm ki tarifi mümkün değil.
Hani iyilikten maraz doğar derler ya ben ona iyilik yap-

mak isterken Nurettin Soyer, “Onun yeri D-Blok değil,
A-Blok.” deyip daha ben koğuşa dönmeden Doğan’ı A-

Blok’a göndertmiş.

Doğan’la yıllar sonra dışarda tekrar buluştuk. Gazete-
cilik yapıyordu. Bir süre okula gidememiş, o günlerde

de iş istiyor durumuna düşmemek için beni aramamış,

sonra afla okula dönüp bölümü birincilikle bitirmiş,
master yapmaya başlamıştı. Onca eziyeti çektikten son-

ra bu başarılar her insanın gerçekleştirebileceği şeyler

değildi. Masterdan sonra, bir yandan uluslararası bir
ajans için gazetecilik yaparken bir yandan da doktora

yaptı, doçent oldu ve üniversitede ders vermeye baş-
ladı. Yurtiçinde ve yurtdışında önemli gazetecilik örgüt-

lerinin yöneticiliğini ve başkanlığını yaptı.

Cezaevinde benim yüzümden A-Blok’a gönderildiği
günden yaklaşık 7 yıl sonra ilk kez karşılaşana kadar hep

vicdan azabı çektim. O vicdan azabı yıllar sonra Doğan’ı
başarılı biri olarak karşımda görünce dindi ancak.

212

20.12.2005 08:39:12
N-Carmikli.indd 212
N-Carmikli.indd 212 20.12.2005 08:39:12