Page 212 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

HAPİSHANE ARKADAŞLARI

Mamak’da birlikte yattığımız ve hâlâ birer “hapisha-
ne arkadaşı” olarak dostluğumuzu sürdürdüğümüz ki-

şilerden birisi Doğan ise diğer ikisi de Cumhur Özdemir

ve Çetin Hatipoğlu’dur. Bu üçü de Orta Doğu Teknik
Üniversitesi’ndendiler. Cumhur Bey, daha önce belirt-

tiğim gibi, koğuşun ilaççısı ve tatlıcısıydı. Son derece

bilgili bir kişiydi. Diğerlerinden yaşca da büyük oldu-
ğu için onlardan saygı görüyordu. “Cumhur Abi”siydi

koğuşun. Onunla da yıllar sonra Doğan sayesinde tek-
rar görüştük. Arkadaş Kitabevi’nin sahibiydi. İşini bü-

yütmüş, yayıncılıkta önemli mesafeler katetmiş, Mic-
rosoft’un yazılım alanında birçok ülkede temsilciliğini

yapmaya başlamış, son derece başarılı bir işadamı ol-

muştu.
Çetin, D-Blok’taki bir olayla dikkatimi çekmişti ilk

kez. Son derece terbiyeli, efendi bir gençti. Ufak te-

fekti. Babası emniyet müdürüydü. Bir gün, ondan hiç
beklemediğim bir şekilde durup dururken koğuşun or-

tasında sağcı bir çocuğa tokat attı. Ortalık birden karış-

tı. Araya girip ayırdılar. Sonra askerler götürüp Çetin’e
bir ton sopa attılar. Geldiğinde elleri davul gibi şişmiş-

ti. “Yahu, oğlum, durup dururken niye öyle yaptın?” de-
dim. “Epeydir dayak yememiştim.” dedi. “Arayı fazla

açarsak ellerimizin nasırı gidiyor, yumuşuyor. Sonra

213

20.12.2005 08:39:12
N-Carmikli.indd 213
N-Carmikli.indd 213 20.12.2005 08:39:12