Page 214 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

yorlar; “Nöbetimde vukuatım yoktur komutanııııııııım!”

Ama nasıl bağırma; her komutana öyle tekmil verilmez.
Ben bir şey anlamadım. Aynı yürüyüşüme devam edi-

yorum. Sırtıma birden bir dipçik indi iki seksen yere
uzandım. Elim kelepçeli yolun ortasında yatıyorum. Ne

olduğumu anlamadım. Sesimi de çıkaramıyorum. Zaten

dipçik de öyle kafamın üzerinde duruyor, yerden kalk-
mayayım diye.

Sonra kalktım. Bizim iki kelimeyi bir araya getire-
meyen astsubay, “Görmüyon mu?” dedi. “Komutan ge-

çiyor.” Meğer bir jipin içinde cezaevi komutanı Albay

Raci Tetik geçiyormuş. O geçerken benim kafamı yuka-
rı kaldırmam, sağa sola bakmamam gerekiyormuş. Ben

böylece bir dipçik darbesiyle yere uzanarak Raci Te-

tik’le tanışmış oldum.
Raci Tetik çok ünlüydü. Mamak’ta sadece tutuklula-

ra değil askerlere karşı da son derece sertti. Nöbetçi er-

ler, nöbetleri sırasında onunla karşılaşmamak için dua
ederlerdi. Tutuklular büyük operasyonları bizzat onun

yönettiğini, dayak attırmaktan zevk aldığını anlatıyor-
lardı. O ilk ve son karşılaşma dışında Raci Tetik’le hiç

karşılaşmadım, herhangi bir uygulamasına tanık olma-
dım. Ama o yoldan geçerken benim başıma gelenler,

askerlerin ve astsubayın gösterdiği reaksiyon, tutuklula-

rın anlattıklarının asılsız olmadığının kanıtı gibiydi.

215

20.12.2005 08:39:13
N-Carmikli.indd 215 20.12.2005 08:39:13
N-Carmikli.indd 215