Page 197 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

dı; “Git ulan eşşoğlu eşşek.” dedi, “Burada kime em-

rettiysem o süpürür, sen ne yaptığını sanıyorsun?” dedi
Öcal’a. Ben süpürgeyi tekrar elime aldım ama o yüzbaşı

beni gösterip “Buna dokunmayın.” demişti. Asker bel-
ki onu hatırladı, bana, “Geç lan, sen de yerine.” dedi.

Sonra müsteşara dönüp “Sen” dedi, “Müsteşar mısın,

ne boksun. Al süpürgeyi, süpür şuraları”. Azizim, sonra
müsteşara tuvaleti de temizlettiler.

O sırada, bizim bulunduğumuz odanın dışında, du-
vara karşı değişik şekillerde dikilmiş adamlar vardı.

Adamlar, tek ayak üzerinde falan öylece duruyorlar, şe-

killerini bozduklarında da askerler basıyordu copu. On-
ların yanından geçip doktor kontrolüne gittik.

Sözüm ona doktor kontrolü. “Bir şeyiniz var mı?”

diye sordular. Ben, “Tansiyonum var.” dedim. Bir ast-
subay tansiyonumu ölçtü. Yüksek. Tamam. İşlem bit-

ti. Biz o odadan da çıktık. O zamana kadar kimsenin

dikkatini çekmeyen bir tesbih vardı elimde. Güzel, pa-
halı bir tesbihti. Bir asker tesbihi gördü elimde. “Bu

ne lan, eşşoğlu eşşek.” dedi. “Yasak olduğunu bilmiyor
musun?” Çekti aldı tesbihi elimden. Eşşoğlu eşşekle-

rin sayısı gittikçe çoğalıyor ama üzerimdeki etkileri, ilk
duyduğum andaki kadar ağır olmuyordu.

Bizi A-Blok’tan tekrar bir askerî araca bindirerek D-

Blok’a götürdüler. O jandarma yüzbaşı sayesinde bu
yolculuk da dayaksız geçti.

198

20.12.2005 08:39:10
N-Carmikli.indd 198
N-Carmikli.indd 198 20.12.2005 08:39:10