Page 192 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

cezaevi, ihtilal dönemlerinde sivil siyasi tutukluların da

konulduğu bir yer olmuştu. Daha önce 1971’de de bu
amaçla kullanılmış, o dönem Mamak’ta yaşananlar son-

ra yazılan romanlara, öykülere konu olmuş. Mamak’a
gidene kadar benim bunların hiçbirinden haberim yok-

tu.

Sabah saat 08:30-09:00 gibiydi. Garnizon Komutanlı-
ğı’nda kirli bir sedye üzerinde, başımı koymaya tiksin-

diğim kirli bir yastıkla geçen uykusuz gecenin ardın-
dan, yine bir astsubay gelip “Kalk, gidiyorsun” dedi.

“Nereye gidiyorum?” diye soramadım bile. Kalkıp onu

takip ettim. Ellerim yine kelepçelendi. Beni öylece bir
askerî araca bindirdiler. Araç hareket etti. Askerî araç

durduğunda, Mamak Askeri Cezaevi A Blok’un giriş ka-

pısına, nizamiyeye gelmiştik. Cezaevinin ürkütücü ha-
vası orada suratıma çarptı.

Kapıdan içeri girdik. Birkaç kişiydik. Bizi kafes de-

dikleri yerin, girişte ortada bulunan demir çubuklar-
la yapılmış kafesin önüne diktiler. Orada bizden önce

gelmiş, saçı sakalı birbirine karışmış, korkunç ve pe-
rişan görünüşlü başka insanlar, gençler vardı. Kir pas

içerisindeydiler. Sonradan o insanların Emniyet’ten Ma-
mak’a getirildiklerini öğrendim.

Kafesin içinde de birkaç kişi vardı. Bir asker, yüksek

sesle komut vererek onlara talim yaptırıyordu. Hiçbi-
rimizin sağa sola bakmasına izin verilmiyordu. Sürekli

193

20.12.2005 08:39:10
N-Carmikli.indd 193 20.12.2005 08:39:10
N-Carmikli.indd 193