Page 187 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

damları da yapmak istiyor evi. Konsey üyeleri de bu

konuda titizleniyorlar. Belli bir gruba yakın görünmek
istemiyorlar. O sırada bizim adımız geçiyor. Araştırı-

yorlar. Bizim için “Bunlar çok dürüst insanlar, onlar
yapsın.” diyorlar. Sonra bizim başka birkaç işadamı ile

birlikte yapmamızı düşünüyorlar. Bana da teklif önce

böyle geldi. Ben dedim ki, “Yok”, “Yaparım ama tek
başıma yapar bitiririm. Böyle bir iş birkaç kişiyle yapıl-

maz.” Sonunda “Tamam.” dendi ve biz tek başımıza o
işi yaptık.

Vergi şampiyonu olduğumuz, 100. yıl işadamı seçil-

diğimiz ve Konsey üyelerinin “Bunlar dürüst insanlar”
diye Atatürk Evi’nin yapımını bize verdiği günler. Tam

da evi bitirmişiz, birkaç gün sorna evin altın anahtarı-

nı Kenan Evren’e bizzat teslim edeceğim. Bu koşullarda
soruşturmalara gidip geliyorum ve son derece rahatım.

Olumsuz birşey çıkacağı aklımın ucundan bile geçmiyor.
Zaten sorup durdukları da hamiline yazılmış bir çek. Ben

o rahatlıkla soruşturmalarda da ileri geri konuştum.

Neyse beni asansörden döndürüp içerde bir odada
bir süre daha oturttular. Çay içtik, sohbet ettik. Hâlâ

benim aklıma kötü birşey gelmiyor. Sonra bir astsubay
geldi, “Haydi” dedi, “Garnizon’a gidiyoruz. Sizi Gar-

nizon Komutanlığı’na götüreceğiz.” İşte ilk kez o za-

man içime bir kuşku düştü. Akşam olmuş, bu saatten
sonra ne olabilir. İçimden, “Nurettin” diyorum, “Bu sa-

188

20.12.2005 08:39:09
N-Carmikli.indd 188 20.12.2005 08:39:09
N-Carmikli.indd 188