Page 189 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

O zaman, ilk kez ihtilalin ne olduğunu anlamaya

başladım. Haberlerde sürekli dinlediğim, benden çok
uzaklarda, benimle hiç ilgisi olmayan yerlerde hatta bir

başka ülkede oluyormuş gibi dinlediğim olayların ve-
hametini kavradım. Memleketi bir çatışma ortamından

kurtardıkları için, belki de bir iç savaşı önledikleri için

hepimiz askerlere şükran duyuyorduk. Binlerce, onbin-
lerce, yüzbinlerce insanın tutuklanmasını, sorgulanma-

sını, hapse atılmasını, kulağımıza gelen kötü muamele
haberlerini pek umursamıyor, doğal karşılıyorduk. Ha-

pishanelerde, poliste dayak olduğuna, işkence olduğu-

na ilişkin haberleri çok abartılı buluyorduk.
Ellerim kelepçeli garnizona doğru giderken bütün bu

haberler, düşünceler, en korkunç haliyle kafama do-

luşmaya başladı. Ben ne kadar uzaklaştırmaya gayret
etsem de garnizonda üst rütbeli birini bulup durumu

düzelteceğimi düşünmeye çalışsam da korkunç görün-
tüler kafamın içine üşüşüyorlardı. Kelepçeler moralimi

bozuyor, sanki idama giden bir adammış gibi bütün ha-
yatım gözlerimin önünden geçiyordu.

Bileklerimde kelepçe olması, o güne değin böyle bir-

şeyin uzağından bile geçmemiş olan bana son derece
korkunç görünüyordu. Karmaşık düşünceler içinde ve

moral olarak çökmüş bir şekilde geldim Garnizon Ko-

mutanlığı’na. Beni koydukları odada sedye gibi birşey
vardı. Bir sedye vardı. Bir astsubay geldi. O sedyeyi

190

20.12.2005 08:39:09
N-Carmikli.indd 190
N-Carmikli.indd 190 20.12.2005 08:39:09