Page 171 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

dedim. Baktılar ki, bende öyle gürültüye pabuç bıraka-

cak bir hal yok o gece biraz daha konuşup gittiler.
Biz epey sürtüştük sendikacılarla. Ben direttim. Ora-

da 20 müteahhit vardı. Ben sert çıktım. Bizim şantiye-

de gerilim olunca işçiler de sendikaya fazla meyil etme-
diler. Bunlar bana “Sen ses çıkarma. Biz diğer yerleri

sendikalı yapalım.” falan demeye başladılar. “Diğerleri
beni ilgilendirmez.” dedim. Her yer sendikalı oldu, tek

sendikasız bendim. Sonradan DİSK oraya hakim oldu.
Meşhur sendika. Bir gün bütün işleri durdurdular, işçi-

leri sokağa çıkardılar. İSDEMİR’in her yerinde genel bir

grev başlattılar. Bu benim şantiyeyi de etkiledi. İki gün,
üç gün iş durdu. Dört gün oldu, çalışma yok. Devlet-

ten de bir fayda yok. Sendikacılar, işçileri kontrol edi-

yor. Ne dedilerse artık?
Bizim Ali Çakıroğlu isminde gözüpek bir muhasebe-

ci çocuk vardı. Yıllardır bende çalışırdı. Ona seksen kişi

verdim. Şantiyeye girip çalışacaklar. Ali önlerinde, sek-
sen kişiyle beraber biz o topluluğu yırttık. Şantiyeye gi-

rip işe başladık. Böylece grevi sona erdirmiş olduk. On-
dan sonra da orası duruldu.

Ben sendikanın işçilerin hakkını savunduğuna inan-

mıyorum. Öyle sendikacılar tanıdım ki asıl dertleri işçi-
leri savunmak değil kendi çıkarlarını savunmaktı. Bizim

çalışanlarımızın rahat ve mutlu olması bizim işlerimizin
iyi olması için de gereklidir. İşçilerimin haklarını ver-

172

20.12.2005 08:39:07
N-Carmikli.indd 172 20.12.2005 08:39:07
N-Carmikli.indd 172