Page 170 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

de hem de memleketin binbir türlü halini görüp öğren-

dim.

SENDİKACILARLA İLK KARŞILAŞMA

İskenderun’da ben ilk kez sendika, sendikacı da ta-
nımış oldum. Daha önceki işlerde yoktu sendika falan.

Buraya sendikacılar da gelmiş. Örgütleniyorlar. Biz de-
dik ki “Sendika mendika bilmeyiz arkadaş. Ne sendi-

kası?” Ben sendikacıları, bizim şantiyeye yaklaştırmı-
yorum.

İskenderun’da otelde kalıyordum. Akşam da saat do-

kuz oldu mu yatardım. Erken yatar erken kalkardım. Sı-
cak bezdiriyordu, yoruyordu. Bir akşam yine böyle er-

ken yatmıştım, saat dokuz buçuk, on gibi resepsiyondan

aradılar. Dediler ki, “Bir bey geldi, sizinle görüşmek isti-
yor.” “Kimseyle görüşecek halim yok.” dedim. “Efendim”

dediler, “Zaptedemiyoruz. Eğer siz inmezseniz, kendisi

çıkacak.” Ters bir durum olduğunu anladım. Giyindim.
Tabancayı arkaya belime soktum. Aşağı indim. Aşağıda

bir değil, bir-iki kişi var. Sendikacılarmış. Tehditkar teh-
ditkar konuşuyorlar. “Sen bizim kim olduğumuzu bili-

yor musun?” diyorlar. “Allah değilsiniz.” dedim. “İnsan-
sınız. Ben sizi insan olarak görüyorum, insan olarak

biliyorum.” “Her yerde örgütleniyoruz.” dediler. “Senin

oradaki işçileri de sendikaya üye yazacağız. Sıra sen-
de.” “Ben tehditle sendika falan yaptırmam arkadaş.”

171

20.12.2005 08:39:07
N-Carmikli.indd 171
N-Carmikli.indd 171 20.12.2005 08:39:07