Page 135 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

onlarla beraber eve kapanıyor. Bir tarafta kalorifer var,

diğer taraftaki ısınmasını da hayvanlara bağlamış. Otur-
duğu yeri hayvan pisliğiyle ısıtıyor, tezek yakıyor.

İnsanlar tabii eşit doğuyorlar ama içinde bulundukla-

rı ortam, coğrafi yapı, toplumsal koşullar onların karak-
terini yoğuruyor. Şekillendiriyor. Sonra bu karakter, ne-

silden nesile de aktarılıyor. Karadeniz’in, Marmara’nın
insanı başka, Güney’in, Doğu’nun insanı başka oluyor.

Ben, Doğu insanında o zaman gördüğüm çalışma is-
teksizliğini, tembelliği oranın koşullarına bağlıyorum.

Şeyhlik, şıhlık, ağalık düzenine bağlıyorum. Osman-

lı zamanından devraldığımız bu düzen, orada cumhu-
riyetle de devam etti. Cumhuriyet o düzeni yıkamadı.

Bölgeye pekçok yatırım yapıldı, cumhuriyet hükümet-

lerinin hepsi de bölgenin kalkınması için bir çaba sar-
fetti. Ancak ağalar, şıhlar, şeyhler insanların gözlerinin

açılmasını, kendi çıkarlarının nerede olduğunu gör-
melerini istemediler. Doğu’da bir köylü, hiçbir zaman

kendi için çalışırsa neler kazanacağının farkına vara-
madı. Ağalar boğaz tokluğuna çalıştırdılar. Şıhlar, şeyh-

ler okumalarını, bilinçlenmelerini istemediler. Ağalar-

la el ele insanların cehaletinden beslendiler. Yıllar yılı,
canı çıkana kadar da çalışsa eline birşey geçmediğini

gören Doğu köylüsü, bunu kader sandı. Çalışmamaya,

boş oturmaya başladı. Çalışsam da değişen birşey ol-
muyor dedi. Osmanlı oraları ağalarla, şıhlarla, şeyhlerle

136

20.12.2005 08:39:02
N-Carmikli.indd 136
N-Carmikli.indd 136 20.12.2005 08:39:02