Page 132 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

falan deyip biraz nazlanıyor. Bizimki ısrar ediyor. Neyse

müteahhit bundan 50 bini alıyor. 50 bin de az para de-
ğil o zaman. Büyük para. Sebahattin Bey “Adam milyon-

larla oynuyor ama benim parama muhtaç oldu.” diye
keyiflenirken müteahhit tası tarağı toplayıp gidiyor. On-

dan sonra koyduysan bul. Müteahhitin Ankara’da adre-

sini buluyor. Ankara’ya gidip arıyor ama bir sekreterden
başka kimseye ulaşamıyor. Hiçbir şey alamadan geri dö-

nüyor ve “Bundan sonra müteahhite bokumu bile ver-
mem.” diye yemin ediyor. İşte o olaydan sonra karşısına

çıkan ilk müteahhit de ben oluyorum.

AĞRI’DA SİNEMA KEYFİ

Eleşkirt’te çalışırken Savcı Bey ısrar ederdi, bazen bir-

likte Ağrı’ya giderdik. O zaman Eleşkirt’te sinema yok-
tu. Şimdi olduğunu da sanmıyorum. Neyse bir gün Sav-

cı Bey’le sinemaya gittik Ağrı’ya. Girdik oturduk. Millet
nasıl çekirdek çıtlatıyor. Hem film izliyorlar hem çekir-

dek çıtlatıyorlar. İçerde fena halde ağır bir koku var.
Resmen ayak kokuyor. Tezeğin içinde yatıyorum, o

kokuya dayanıyorum ama buna dayanamadım. Sav-

cı Bey’e “Arkadaş, gel çıkalım. Biraz yürüyelim. Hava
alalım.” dedim. “Peki” dedi. Biz filmin yarısında çık-

tık. Biz çıkarken adamlardan biri söylendi: “Hele babo,

adamlara bah” dedi. “Medeniyet, filim görmemişler ki,
ortasında çıhıyirler.”

133

20.12.2005 08:39:02
N-Carmikli.indd 133
N-Carmikli.indd 133 20.12.2005 08:39:02