Page 131 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

bini şuraya çıkarın”, “100 bini oraya gönderin”, “Fa-

lancaya 10 bin verin”. Sürekli bu tarz konuşmalar. Bir
gün iki gün değil, günlerce bunu yapıyor. Bu konuşma-

lara kulak misafiri olurken bizim Sebahattin Bey’in göz-
leri fal taşı gibi açılıyor. “Yahu” diyor, “Memlekette ne

zengin adamlar var. Ben kendimi zengin sanıyordum

ama benden zenginleri de varmış”.
Biz Sebahattin Bey’le sonradan çok samimi olduk.

Bunları aynen hep kendisi anlattı. “Adam telefonda öyle
sağa sola para yağdırırken.” dedi, “Ben içimden diyor-

dum ki bu herif paraya bir sıkışsa. Sıkışıp benden istese

de ben de buna yardım etsem.” Uyanık müteahhit aslın-
da Sebahattin Bey’i çözmüş. Onun böyle düşüneceği-

ni biliyor. Bir gün, herhalde Sebahattin Bey’in kıvama

geldiğini hissedince bu yine telefona iniyor. Başlıyor
karşı tarafla konuşmaya. “Derhal” diyor, “Bana 50 bin

lira gönderin. Acil paraya ihtiyacım var”. Karşıda kim-
se var mı? Varsa ne diyor, bilmiyoruz. Bu başlıyor ba-

ğırmaya. “Yahu, nasıl olmaz. Hemen bulun o parayı. O
kadar para içinde beni burada 50 bin lira için rezil et-

meyin.” Adam böyle bağırıp çağırıyor. Sonra, hiddetle

“Ben anlamam, parayı hemen gönderin.” deyip telefo-
nu kapatıyor.

Sebahattin Bey fırsatı kaçırır mı? “Beyefendi” diyor. “50

bin lira için sıkıntıya girmeyin. Ben size o parayı taktim
edeyim. Gelince siz bana verirsiniz”. Adam, “Olur mu?”

132

20.12.2005 08:39:02
N-Carmikli.indd 132 20.12.2005 08:39:02
N-Carmikli.indd 132