Page 130 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

yor. Aşağıdan alıyorum yok. Yukarıdan alıyorum, yok.

Hava iyice elekriklendi. Hepimiz gerildik. Altı-yedi ki-
şilik ekip, Eleşkirt’te kalacak yer yok diye Ağrı’ya gel-

mişiz, bizi otele almıyorlar. “Yahu neden?” “Müteahhit-
siniz.” Biz, “Bize yer vermeye mecbursun.” diyoruz. O,

“Vermiyorum baba, çekin gidin.” diyor.

Herşey tam kontroldan çıkacakken Sebahattin Bey’in
ağabeyi geldi. Hukukçuymuş. Avukat Cevdet Kethuda-

oğlu. Soyadları farklı ama öz kardeşler. Cevdet Bey çok
kibar bir adam. Koluma girip beni otelin dışına çıkardı.

Sakinleştirdi. Dönüp kardeşiyle falan da konuştu. Bizi

otele aldılar. Biz otele girdik ama otelin sahibi yerinde
değil. Sinirlenmiş, çekmiş gitmiş.

Sonradan öğrendik: Sebahattin Bey Ağrı’nın en zen-

ginlerinden. Çok da hayırsever bir adam. Herkese yar-
dım ediyor. Ama yaptığı yardımları anlatmayı da sevi-

yor. Dışarı çıkıp “Şuna şu kadar verdim, buna bu kadar

verdim.” diye anlatıp övünüyor. Bu oteli de ihtiyacı ol-
duğundan yaptırmamış. Ağrı’ya bir hizmet olsun, gelen

yabancıya mahcup olmayalım diye, biraz da kendine
nam olsun diye yaptırmış. Çok güzel bir otel olmuş.

Bir gün bu otele bir müteahhit geliyor. Bakıyor ki,

Sebahattin Bey’de para çok, bunu dolandırmayı kafa-
sına koyuyor. Sebahattin Bey aşağıda otururken bizim

müteahhit bunun yanına iniyor, sürekli yanından tele-
fon açıyor. Telefonda ha babam para yağdırıyor. “150

131

20.12.2005 08:39:02
N-Carmikli.indd 131
N-Carmikli.indd 131 20.12.2005 08:39:02