Page 126 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

ELEŞKİRT’TE KÜRT OLDUM

Ardahan’da büyümemiş olsaydım belki de orada
iş yapamazdım. Kürt olmayanı rahat çalıştırmıyorlar-

dı. Ben de ne zaman Türklük, Kürtlük konuları açıl-

sa, “Gidin başımdan” diyordum, “Biz de Kürdüz. Be-
nim babamı Dersim’den sürdüler. Kürtçeyi unuttum,

konuşamıyorum ama Kürtlük benim içimde.” diyor-

dum. Erzurum’da veteriner müdürü olan Avşarlar’dan
bir Kürt arkadaşım vardı. Asım Avşar. Gittim, onu yanı-

ma getirdim. “Asım” dedim, “Ne olur köye gel. Şunlarla
Kürtçe konuş. Akrabam olduğunu söyle. Birşeyler yap,

köylüleri inandır.” O da kırmayıp geldi, konuştu. “Am-
camın oğludur.” dedi. “Bunlar soyadlarını değiştirdi-

ler. Soyadlarımız farklı ama amcaoğluyuz.” dedi. On-

dan sonra Eleşkirt’te yollar bana açıldı.
İnşaat işi zor iştir. Hangi iş olursa olsun vatandaşla iyi

ilişkilerin olmazsa iş yapamazsın. Bırakın Eleşkirt gibi o

zaman eşkiyanın olduğu bir yeri, Ankara’da ya da İs-
tanbul’da şehrin göbeğinde inşaat yapsan komşularla iyi

münasebet içinde olacaksın. Münasebetlerin iyi olmazsa

sürekli engellerle karşılaşırsın. Bunun dışında zevkli iştir
inşaatcılık. Zevki şuradadır. İş bittiğinde arkanda bıraktı-

ğın eseri görürsün. Ona bakar büyük bir haz duyarsın.

Ben Eleşkirt’teki işlerimi bitirdim. Bitirmesine bitir-
dim ama orada az macera da yaşamadım. Çalıştırılmadı-

127

20.12.2005 08:39:01
N-Carmikli.indd 127
N-Carmikli.indd 127 20.12.2005 08:39:01