Page 55 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

ler, bakardım. Tabii ki inek, sabah sürüyle beraber ya-

yılmaya giderdi. Çoban gelir onu götürürdü. Akşam da
eve dönerdi. Kışın bakılması için ineği köye bırakıyor-

duk. Köyde bakıyorlardı ama ben o inek için köye gi-
der, zaman zaman kendim bakardım. İneğe bir ad da

koymuştum. Şimdi tam hatırlamıyorum ama sanırım Sa-

rıkız’dı adı.

ARDAHAN HİÇ DEĞİŞMEDİ

Benim yaşadığım on yedi yıl boyunca Ardahan’da bir

değişiklik olduğunu, bir gelişme yaşandığını sanmıyo-

rum. Öyle bir izlenimim olmadı. O on yedi yıl boyun-
ca Ardahan’da zaman sanki durmuştu. Doğduğumda gaz

lambaları vardı ve elektrik yoktu. Evlerde su yoktu. Ba-

bam öldükten sonra biz Ardahan’dan ayrılırken de bun-
ların hiçbiri yoktu.

Şimdi hayal etmesi bile güç ama o yıllarda Arda-

han’da evlerdeki muslukların yerini omuzlukçular al-
mıştı. Evde bir musluk açıldığında suyun akması büyük

bir nimettir. 30’lu ve 40’lı yılların Ardahan’ında bu ni-
metten haberdar olan insanlar yoktu. Omuzlukçu de-

nen insanlar belli bir ücret karşılığında evlere omuzla-
rında su taşırlardı. Evde acil su ihtiyacı doğduğunda biz

çocuklar kalkar giderdik. En yakındaki çeşme neredey-

se oraya kadar gider eve su getirirdik.
Ardahan kuru ve kıraç bir yerdi. Bozkırdı. Suyu, bah-

56

20.12.2005 08:38:52
N-Carmikli.indd 56
N-Carmikli.indd 56 20.12.2005 08:38:52