Page 225 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

vardı. Dört beş de erkek vardık. Biz, öylece Ankara As-

kerî Mevki Hastane’sine gittik. Hastanede Mehmet Ünlü
diye bir doktor vardı. MHP’liymiş. O benim tansiyonu-

ma baktı. Baktı ki tansiyon 19. Müdahale edip düşür-
meye çalıştı. Bir türlü tansiyonumu düşüremediler. Bu-

nun üzerine doktor, “Yatacaksın.” dedi. Yatış o yatış,

tahliye olana kadar da hastanede kaldım ben.
Hastanedeki ilk bir-iki ayı korku içinde geçirdim.

Hastanenin koşulları tabii Mamak’la mukayese edil-
mez. Ben Mamak’tan hastanenin tutuklu koğuşuna ge-

lince Hilton’a gelmiş gibi oldum. Bir taraftan da korku-

yorum, tekrar Mamak’a götürürler diye. Allah bana bir
daha Mamak gibi bir yer göstermesin. Allah düşmanla-

rıma orayı göstermesin. Bir insan suçlu olabilir. Suçun

cezalandırılması gerekir. Bu doğaldır. Ama Mamak’ta-
ki gibi bir cezalandırma insana yakışmaz, insanlığa sığ-

maz. İnsana öyle azap verilmez. Mamak çekilecek gibi
bir yer değildi ve orada yıllarca yatıp çıkan, sonra dışa-

rıda başarılı olan insanları gördükçe ben onlara inana-
mamışımdır. İnsanın orada yaşananlardan sonra hayata

tekrar tutunup başarılı olması kolay bir iş değildir. Ma-

mak’ta iken askerlerin o hareketlerini, değişen tavırları-
nı gördükçe çoğu kez şöyle düşündüğüm oldu: “İnsan-

lara bu azabı verinceye kadar toplayın hepsini bir yere.

Bir bomba atın. Yaş kuru herkes gitsin. Ben de içlerinde
olayım.” Her zaman “Allah beni bir daha Mamak gibi

226

20.12.2005 08:39:14
N-Carmikli.indd 226
N-Carmikli.indd 226 20.12.2005 08:39:14