Page 219 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

bakalım, nasıl yakalanmıştın.” Adamcağız Hacettepe

Hastanesi’nin altındaki tren istasyonunda tren bekliyor-
muş. Hemen 12 Eylül’den sonraki günler. Solcular da

AOÇ ayran şişelerinin içine koydukları tutkallarla tren
istasyonuna afiş yapıştırıyorlar. Etraf sivil polis dolu. Bi-

zimki tren beklerken bir yandan da ayran içiyor. O sı-

rada polisler, afiş yapıştıranları yakalamak için harekete
geçmiş. Ortalık karışmış, koşuşturmalar falan olmuş. Bu

da olan bitenden habersiz, tren kalkıyor diye koşmaya
başlamış. Ayranı üzerine dökmüş. Polisler yakalamışlar.

Elinde ayran şişesi, üstünde ayran lekesi. Bunu afiş ya-

pıştırmak ve sol örgüt üyesi olmaktan emniyete götür-
müşler. Çok işkence görmüş. Hep aynı hikayeyi anlatı-

yor ama polisler inanmıyorlar. Bir ifade yazıp Mamak’a
gönderiyorlar. Bu olup biteni böylece anlatıp “Valla-

hi de billahi de benim afiş yapıştırmayla, örgütle falan

bir ilişkim yok.” derdi. Gençler de o zamana kadar su-
sup dinler, o bunu söyleyince bir kaç ağızdan, “Keşke

olsaydı Dayı” derlerdi. “Keşke olsaydı. O zaman kolay-
dı. Bak, şu yanındaki 3 kişiyi öldürmüş. Ama fazla yat-

maz çıkar. Neden? Onunkisi kişiye karşı suç. Sen dev-

letin trenini kovalamışsın. Tren yürüyünce peşinden
koşmuşsun. Devletin treni kovalanır mı? Seninki devlete

karşı suçlara giriyor ki onun cezası cinayetten ağırdır.”
Adamcağız ne yapacağını bilemez, bu şakalara inanırdı.

220

20.12.2005 08:39:13
N-Carmikli.indd 220
N-Carmikli.indd 220 20.12.2005 08:39:13