Page 218 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

mem mümkün değil. Bu dünyada bir şey yapamasam

da, öbür dünyada iki elim yakalarında olacak.

DEVLETİN TRENİNİ KOVALAYANLAR

Böyle hukuk komedileri olabileceğine, bizzat başım-
dan geçmese asla inanmazdım. Ama Mamak’ta yattığım

sürece öyle hukuk facialarının yaşandığını gördüm ki
insan ağlasın mı yoksa gülsün mü bilemiyor.

D-Blok’ta gecekondudan getirilmiş, yaşlı saf bir

adamcağız vardı. Yoksul biriydi. Bir yerde odacılık ya
da çaycılık yapıyormuş. Adamcağızın dünyadan haberi

yok. Parası pulu da yok. O da solcularla birlikte kalır-
dı. Çocuklar bunun mahkeme dilekçelerini, mektupla-

rını falan yazarlardı. Yardımcı olurlardı. Zaman zaman

toplanır kendi mahkemelerini, hukuki durumlarını de-
ğerlendirir, savunmalarını yazarlardı. Bir çoğu bu konu-

da avukat kadar bilgi sahibi olmuştu. Bu adamcağız, sa-

nıyorum 1 yıldır yatıyordu. Perişan durumdaydı ve ne
zaman gençler toplanıp mahkeme dilekçeleri falan yaz-

salar bu yanlarına gelir, kendi durumunun ne olacağı-
nı sorardı. İşte o an, hemen her seferinde aynı hikayeyi

anlatıp adamcağızı korkuturlardı. Ben, onun durumuna
çok acırdım. Ama hapishanede de günler bu tür oyun-

lar oynanarak geçiyordu.

O yanlarına oturunca dilekçe yazdıracağı gençler,
“Dayı” derlerdi, “Sen şimdi bir daha en baştan anlat

219

20.12.2005 08:39:13
N-Carmikli.indd 219
N-Carmikli.indd 219 20.12.2005 08:39:13