Page 107 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

“Eeee” dedi. “Peki, ne yapacaksın?” “Ben taşeronluk ya-

pacağım. Taşeron olarak çalışacağım”. dedim. Bir yıl
içinde kendimde o işi yapma gücünü görmüştüm. Ken-

dimi hazır hissediyordum.

ERBAA VE DEPREM

Erbaa’ya gittiğimde sene 1951’di. Şehir, ilki 1939’da
sonuncusu da 1943’de olan peşpeşe üç depremle sar-

sılmıştı. 39 depremi, Erbalıları 26/27 Aralık gecesi kara-
kış hüküm sürerken uykuda yakalamıştı. O depremde

319’u merkezde olmak üzere toplam 377 kişi ölmüştü.
Aynı deprem; Niksar, Reşadiye, Suşehri, Koyulhisar, Er-
zincan ve Erzurum’u da perişan etmiş; bu hat üzerinde

2 bin 600’den fazla insanı öldürmüştü. 39 depreminin

acısı, halk tarafından “Erzincan Ağıtı” olarak destanlaş-
tırılmıştı. O destanın Erbaa ile ilgili olan kısmını orada

sulama kanallarının inşaatında çalışan yöre insanı işçi-
lerden duymuştum:

Niksar’da kalmadı dikili bir taş,

Erbaa’yı sormayın döker kanlı yaş,

Tokat’ta geçti zorlu bir savaş
Şikayetim kimden, kime ne diyem?

Destan, 39 depremi için olsa da Erbaa asıl felaketi

1942 depreminde yaşamış. Yine soğuk bir kış günü, bu
kez gündüz vuran deprem, Erbaa’yı adeta haritadan sil-

miş. Şehirde büyük hamam ve birkaç ahşap yapı dışın-

108

20.12.2005 08:38:59
N-Carmikli.indd 108 20.12.2005 08:38:59
N-Carmikli.indd 108