Page 323 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

lette, derneklerde, vakıflarda ya da özel sektörün farklı

birimlerinde görev alırken bu gerçeği hep göz önünde
tutmalıdır.

NUROL bayrağını bizlerden devralacak gelecek ne-

siller, yukarıda değindiğim aile değerlerimizin, nasıl bir
çalışma hayatı içinde gelişerek birer “işletme değeri”ne

dönüştüklerini, umarım bu kitabı okurken görme fırsa-
tı bulurlar. Sanırım, hayatımı ve anılarımı bütün çıplak-

lığı ile sizlere aktardığım bu kitabın sonunda, o hayatın
bana öğrettiklerini de sizlerle paylaşmakta yarar var.

Daha önceki sayfalardan hatırlarsınız ki şantiyerler-

de mesaimiz sabah saat 5:30’da başlardı. Akşam en er-
ken 21:00’de biterdi. Öyle tatilimiz falan da olmazdı.

Bu, sadece çalışanlardan istenen birşey değildi. Bu, as-

lında doğrudan benim mesaimdi. Kendim yapmadığım
şeyleri hiçbir zaman çalışanlarımdan istemedim. Onlar,

benim nasıl ve ne kadar çalıştığımı görür, bana ayak

uydurmaya çalışırlardı.
Bir işadamının aynen ordusunun başındaki komutan

gibi işlerinin başında olması gerekir. Komutanını, en

ön safta, en büyük fedarkarlıkları bizzat yaparak ve en
büyük riskleri bizzat alarak savaşırken gören bir asker

müthiş motive olur. Bu, iş hayatında da böyledir. Ben,
sabahtan akşama kadar şantiyede adımlamadık yer bı-

rakmaz, akşamları da geç saatlere kadar şantiye şefle-
rim ve mühendilerimle oturarak ertesi gün yapacağımız

324

20.12.2005 08:39:27
N-Carmikli.indd 324
N-Carmikli.indd 324 20.12.2005 08:39:27