Page 312 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

mış. Sanatçının şarkı söylediği sahnenin hemen devamı

olan uzunca bir masa ayırılmıştı bize. Sibel Can, dans
ediyordu. O gece bizi muhteşem ağırladılar. Bir ara, Si-

bel Can, ona gönderdiğim çiçeğe teşekkür etti. Ben şa-
şırdım. Çiçek falan göndermemiştim. Meğer Şakir Bey,

benim adıma çiçek göndermiş. Gerçekten o gece biz

çok güzel eğlendik. Yabancı misafirler, son derece hoş-
nut kaldı. Hesap geldi; bayağı ağır bir hesap. Ben kredi

kartımla ödedim. Kalkacağız ama kalkamıyoruz. Masa-
da bir hareketlilik var. Şakir Bey sinirli, kıvranıyor.

İşin aslı biraz sonra ortaya çıktı. Şakir Bey de hesap

isteyince ona “Hesap yok” demişler. Önce Fahrettin Ars-
lan bize jest yapıyor sanmış. İlla hesabı ödeyeceğim

diye bastırmış. Şakir Bey’in, benim olduğum yerde he-

sabı ödemek için böyle diretmesine şaşırıyorlar. “Pat-
ron varken o neden ısrar ediyor”? diye düşünüyorlar.

Ona, bana getirdiklerinden daha hafif bir hesap getiri-
yorlar. Şakir Bey, o gece misafirlere de fazla çaktırma-

dan bayağı bir kavga edip “Ben Nurettin Bey’in imza-
sını bu pavyonda bırakmam.” diyerek kartla yaptığım

ödemeyi iptal ettirdi.

Hayatta birlikte yaşadığınız böyle küçük küçük olay-
lar bile karşınızdaki insanlara duyduğunuz güvenin oluş-

masına, pekişmesine neden oluyor. Ben, birlikte çalıştı-

ğımız arkadaşlarıma talimat vermeyi pek doğru bulmam.
Adetim değildir. “Nasıl yapsak?” diye sesli düşünürüm

313

20.12.2005 08:39:26
N-Carmikli.indd 313 20.12.2005 08:39:26
N-Carmikli.indd 313