Page 162 - Nurettin Çarmıklı Babama Söz Verdim

geçirebilmek için büyük gayret sarfederdim. Sabaha

karşı 04:00’de, 05:00’de yola çıkar Kuşadası’ndan Ay-
dın’a işin başına gider, akşam da aynı yolu tekrar döner

çocukların ve eşimin yanına gelirdim. Yine de şantiye-
de kaldığım geceler az değildi. Çoğu geceleri, mühen-

dis Oktay Bey’le birlikte şantiyede oturup kesin hesap-

ları hazırlarmakla geçirirdik. Oktay Bey çok iyi çalışan
bir mühendisimizdi. Ali Rıza Çarmıklı onun çalışmasına

hayrandı. Bana “İşin bittiğinde, o mühendisi bana ver.”
demişti. Ben de ona, “Ben o arkadaşın huyunu suyunu

biliyorum. Birlikte nasıl çalışılır biliyorum. Sen onun-

la benim çalıştığım gibi çalışamazsın. Benimle çok ça-
lışkan ama seninle tembel biri olabilir. Harcarsın ada-

mı.” demiştim. Buna rağmen ısrar edince, Oktay Bey’i
Ali Rıza Ağabey’in yanına göndermiş, onun yerine de

işe Şinasi Eroğlu’nu almıştım. Şinasi Bey’le de çok ve-

rimli ve uyumlu çalışıyorduk.
Görüyorsunuz, ailemden söz ederken bile araya iş gi-

riyor. Ne yazık ki bu, gerçek hayatta da hep böyle oldu.
Neyse, ben yine çocuklara döneyim. Hiç unutmam, bir

gün, hava müthiş sıcak, biz arabayla Kuşadası’na gidi-

yoruz. Yolda bir yerde asfalt çalışması var. Asfaltın sı-
caklığı, kokusu arabaya vurdu. Öyle bir iki dakikalık

bir şey de değil. Yavaş ilerliyoruz. Sıcak hava, asfal-

tın kokusu ve asfaltın arabaya vuran sıcaklığı. Bu yüz-
den Gaye zehirlenmişti. Gaye, daha 1.5, 2 aylık. Ben ne

163

20.12.2005 08:39:06
N-Carmikli.indd 163 20.12.2005 08:39:06
N-Carmikli.indd 163